Δελτίο τύπου που δημοσίευσε σήμερα ο Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος καταγγέλλει την Τράπεζα της Ελλάδος και την κυβέρνηση ότι “ξεφορτώθηκαν τα κόκκινα δάνεια” και τώρα απαντούν “ζαμάν φου” (“στα παλιά μας τα παπούτσια”) σχετικά με τα νομικά ερωτήματα και τις ασάφειες που δημιουργεί η κατάσταση με τα funds.
Το ΔΤ του Συλλόγου αναφέρει:
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2022, η Τράπεζα της Ελλάδας απάντησε (με κείμενο που παραθέτουμε στο τέλος της δημοσίευσης) στο ερώτημα που στείλαμε στον κ. Στουρνάρα ως επικεφαλής της ΤτΕ, για το πρόβλημα των παράλογων απαιτήσεων των fund (Δ.Τ. 2-9-2022).
Η απάντηση είναι εξαιρετικά ασαφής -όπως μπορείτε να διαπιστώσετε- και χρειάστηκε να τη διαβάσουμε δεκάδες φορές για να την καταλάβουμε. Είναι επίσης προσεκτικά διατυπωμένη και εξίσου προσεκτικά υπογεγραμμένη, όχι από τον κ.Το ΔΤ του Συλλόγου αναφέρει: Στουρνάρα αλλά από αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος. Αναφέρει ότι οι “εποπτικές αρχές”, μετά την πώληση των δανείων, δεν ασχολούνται πλέον με το θέμα, καθώς οι οφειλές στην ουσία έχουν “προεξοφληθεί”. Η κάθε οφειλή μετατρέπεται με την πώληση σε “εμπορική συμφωνία”, άρα ο δανειολήπτης δεν οφείλει πλέον σε κάποιο εποπτευόμενο ίδρυμα ή σε συστημικό φορέα, αλλά στις “εταιρείες απόκτησης απαιτήσεων” που “δεν αδειοδοτούνται και δεν εποπτεύονται από την Τράπεζα της Ελλάδος”.
Η απάντηση της ΤτΕ επιτρέπει μια σειρά από νομικά/πολιτικά ερωτήματα, τα οποία παραθέτουμε:
- Δεν αναφέρεται, προσεκτικά θα λέγαμε, ποιο είναι το “προϊόν” της εμπορικής συμφωνίας. Είναι ο… δανειολήπτης; Αν ναι, ο νόμος δεν επιτρέπει άνθρωπο να γίνεται “αντικείμενο” εμπορικής συμφωνίας (αυτό ονομάζεται “δουλεία”). Άρα, το προϊόν είναι η δανειακή “σύμβαση”;
- Αν ισχύει το δεύτερο, πώς η σύμβαση μετατράπηκε σε νέα “εμπορική συμφωνία” χωρίς το ένα μέρος (ο δανειολήπτης) να ρωτηθεί; “Συμφωνία” με ένα μέρος δεν υφίσταται.
- Αφού έχουμε εμπορική συμφωνία και δεν υπάρχει πλέον “συστημική οφειλή” που δεν εποπτεύεται, διαγράφεται ο δανειολήπτης από εποπτικά συστήματα όπως ο “Τειρεσίας”; Πώς αλλιώς, καθώς δεν υπάρχει επόπτευση, γνωρίζουν αν ο “έμπορος” πιστωτής έχει εξοφληθεί ή αν συνεχίζει να εκβιάζει τον δανειολήπτη με διάφορους τρόπους και με οικονομικό αποκλεισμό;
- Αφού πρόκειται για “νέα σύμβαση” ισχύουν οι σχετικές ρυθμίσεις ή αποφάσεις του παρελθόντος για την παλιότερη; Πώς αυτές “μεταφέρονται” στη νέα, που έχει τελείως διαφορετικά, όπως βλέπουμε, χαρακτηριστικά;
- Τι γίνεται με οφειλές, πχ του νόμου Κατσέλη, οι οποίες μετατρέπονται πλέον σε “εμπορικές συμφωνίες” αλλά έχουν φτάσει στο δικαστήριο και οι αποφάσεις τους εκκρεμούν πρωτόδικα ή από το Εφετείο; Δεν πρέπει οι σχετικές δικαστικές πράξεις να εκκινήσουν από την αρχή καθώς έχουμε αλλαγή των χαρακτηριστικών και των στοιχείων των συμβάσεων;
- Με αφετηρία τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει για τον εκάστοτε δανειολήπτη, δηλαδή με βάση το ποσό για το οποίο πωλήθηκε το δάνειο του από την οποιαδήποτε πιστώτρια τράπεζα στο οποιοδήποτε fund, ποιο ποσό θα πρέπει να αποτελεί την τελική οφειλή του δανειολήπτη; Διαφορετικά ο εκάστοτε δανειολήπτης καλείται να αποπληρώσει το ποσό που ορίζεται από την δικαστική απόφαση που εκδίδουν τα κατά τόπους Ειρηνοδικεία ή Πρωτοδικεία, τα οποία έλαβαν υπόψιν τους ποσά τα οποία, όπως ισχυριζόταν οι πιστώτριες με τις χορηγηθείσες βεβαιώσεις οφειλών, όφειλε ο δανειολήπτης στην πιστώτρια τράπεζα και όχι στο μετέπειτα αποκτών fund.
Ποια προστασία παρέχεται λοιπόν από την Τράπεζα της Ελλάδος στον δανειολήπτη; Σίγουρα όχι η ίδια που παρέχεται στα fund, τα οποία αγοράζουν δάνεια σε εξευτελιστική τιμή, μπορούν ωστόσο να εισπράττουν ποσά δυσαναλόγως μεγαλύτερα από τους ανυπεράσπιστους δανειολήπτες! - “Η αγορά δανείων λειτουργεί σε συνθήκες ανταγωνισμού και δεν υφίστανται διοικητικές ρυθμίσεις σε σχέση µε το κατά περίπτωση συνοµολογούµενο τίμημα”. Άρα οι δανειακές συμβάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν ανταλλακτικό μέσο, πχ ως νόμισμα; Είναι αυτό νόμιμο; Μπορεί ο ένας να τις πουλάει στον άλλον, χωρίς έλεγχο, με μόνο όρο το ποιος δίνει περισσότερα, και να καταλήγουμε σε παράλογες και καταχρηστικές απαιτήσεις αλλά και αδιαφανείς καταστάσεις, όπως είδαμε να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις;
Αναλογιζόμενοι τις παραπάνω ασάφειες, οι συνεργάτες του Συλλόγου Δανειοληπτών & ΠΚΒΕ οδηγούμαστε σε μία και μοναδική ερμηνεία:
Αυτό που στην ουσία διαβάζουμε στην απάντηση της ΤτΕ είναι πως το “ξεφόρτωμα” των κόκκινων δανείων από τις Τράπεζες ολοκληρώθηκε και η ΤτΕ, ακολούθως η Ε.Ε. και η ελληνική κυβέρνηση, “έλυσαν το πρόβλημα των κόκκινων δανείων”.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε. Η πώληση έγινε υπό θολό καθεστώς δουλοπαροικίας σε σειρά ιδιωτών και κερδοσκοπικών οργανισμών, που σαν σύγχρονοι “άποικοι” είδαν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν με διάφορους οριακά νόμιμους τρόπους σε βάρος των “ιθαγενών”, αγοράζοντας “κοψοχρονιά” μια σειρά από ημι-νόμιμες προοπτικές αφαίρεσης των περιουσιών τους. Για αυτό πανηγυρίζουν διάφοροι οργανισμοί του εξωτερικού, όπως το ίδρυμα Ροκφέλερ (προφανώς ιδιοκτήτης fund), που σε πρόσφατο άρθρο του προέδρου του αναφέρεται με θαυμασμό στο “οικονομικό επίτευγμα της Ελλάδας”. Το κάνει γιατί πρόκειται για “επίτευγμα” για τα δικά του συμφέροντα, άσχετα αν οι Έλληνες οδηγούνται καθημερινά στην ανέχεια ανά εκατοντάδες.
Η Ε.Ε. και η κυβέρνηση γνωρίζουν βέβαια ότι το νομικό περιβάλλον για τα παραπάνω είναι σαθρότατο και θα οδηγήσει σύντομα τους δανειολήπτες, που στενάζουν πλέον χωρίς καμία νομική κάλυψη, αλλά και τα ίδια τα funds, που έχουν επενδύσει σε “κινούμενη άμμο”, σε έναν επόμενο και μακροσκελή γύρο δικαστικών συγκρούσεων. Από τη στιγμή όμως που εκείνες ξεφορτώθηκαν το πρόβλημα, πλέον “νίπτουν τα χείρας τους”: “η ΤτΕ δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα ιδιωτικών διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων και εταιρειών διαχείρισης µε τους πελάτες τους. Οι διαφορές αυτές εξετάζονται και επιλύονται από τα καθ’ ύλην αρμόδια δικαστήρια”.
Η κοροϊδία δηλαδή συνεχίζεται σε βάρος όλων, πολιτών και επιχειρήσεων. Αλλά πλέον δεν είναι συστημική, αλλά …εμπορική! Θα μπορούσαν κάλλιστα, αντί για τα παραπάνω, να γράψουν κάποια γνωστή βωμολοχία απαξίωσης, ας πούμε “ζαμάν φου” όπως λέγεται στα γαλλικά. Δεν το κάνουν βέβαια γιατί τότε η απάντηση δεν θα ήταν δημοσιεύσιμη, παρόλα αυτά το νόημα θα παρέμενε το ίδιο.
Το πρόβλημα για τους πολίτες είναι ότι εμείς, σε αντίθεση με τα fund, δεν έχουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτούμε σε βάθος χρόνου τις δικαστικές διαμάχες που θα ακολουθήσουν.
Παρόλα αυτά, η κατάσταση δεν μπορεί να οδηγηθεί αλλού. Για αυτό και τώρα, περισσότερο από ποτέ, η οργανωμένη και συντεταγμένη δράση μας, όπως μέσα από το Σύλλογο Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος, αποτελεί αναγκαιότητα ώστε να κλείσει οριστικά ο κύκλος του φαύλου αυτού συστήματος που οδηγεί τους πάντες και τα πάντα στην απαξίωση…
Σύλλογος Δανειοληπτών και Προστασίας Καταναλωτών Βορείου Ελλάδος
