«Σχεδόν σε κάθε αγώνα, έψαχνα έναν λόγο να τα παρατήσω», είπε μια μέρα στον Στιβ Μάγκνες ένας δρομέας. Και όχι κάποιος αρχάριος· ήταν ένας από τους καλύτερους αθλητές του κόσμου. Και δεν είναι ο μόνος. Οποιος έχει σταθεί στη γραμμή της εκκίνησης και έχει φτάσει εξαντλημένος στο τελευταίο χιλιόμετρο ενός δύσκολου αγώνα, έχει ακούσει αυτή τη φωνή μέσα του: αρχικά ψίθυρο, ύστερα κραυγή. Μια φωνή που σε καλεί να σταματήσεις, να κάνεις πίσω, να λυγίσεις.
Αυτός ο εσωτερικός διάλογος είναι μια φυσική αντίδραση του εγκεφάλου απέναντι στον κίνδυνο. Είτε σωματικό είτε ψυχολογικό. Κι όμως, αν μάθουμε να τον αναγνωρίζουμε και να... Πηγή