(έφυγε πρώτη… Και μου φάνηκε σαν να έπιασε το μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς από το έργο του Bansky) – “Το δικό μου αντίο” (Από την Κατερίνα Καρακίζη)

(Πηγή: thefaq.gr)

Ήτανε λέει καλοκαίρι και καθόμασταν όλες μαζί στα γραφεία μας στο Νέο Ηράκλειο.

Τα παράθυρα ήταν ανοιχτά και το βραδάκι που κοντοζύγωνε μας καλούσε να τα κλείσουμε όλα και να βγούμε έξω…
Ο Μιχάλης τριγυρνούσε ανάμεσα μας, λες και δεν άντεχε καθόλου το μοναχικό του γραφείο.
Έμπλεκε στις συζητήσεις μας, όλοι μαζί πειράζαμε τη Μαρία και τα γέλια μας φτεροκοπούσαν μακριά και έξω από το παράθυρο.

Εκείνη μάζεψε τα πλούσια μαλλιά της και τα έπιασε ψηλά με ένα μολύβι. Άνοιξε το σακίδιο της, έβγαλε μπισκότα με κομματάκια σοκολάτας και πρόσφερε σε όλους.
Και ύστερα φύγαμε όλες μαζί και καθίσαμε σε ένα από τα κοντινά καφέ να κουτσομπολέψουμε, μακριά από τους… Πηγή (Πηγή: thefaq.gr)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.