ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους Γιώργηδες και στις Γεωργίες! Όπου Γιώργος και μάλαμα; Κινητή γιορτή είχε την τιμητική της φέτος, μια που σχεδόν όλοι μετακινήθηκαν μετά από δυο χρόνια καραντίνας. Γέμισε η επαρχία από κόσμο που μετά τόσο καιρό κάτω από μέτρα προστασίας, ψηνόταν να ψήσει το κατσικάκι με φίλους και συγγενείς και να γλεντήσει χωρίς μέτρο. Δεν έχω μέχρι στιγμής πληροφορηθεί αν τηρήθηκε για φέτος ειδικά στην Αρναία Χαλκιδικής το έθιμο του ζυγίσματος του Άη Γιώργη, σύμφωνα με το οποίο οι κάτοικοι της Αρναίας θα πρέπει να ζυγιστούν και μάλιστα δημοσίως σε ένα παραδοσιακό καντάρι που στήνεται στην κεντρική πλατεία. Ο πιο λεπτός παίρνει ως έπαθλο τη μεγαλύτερη κατσαρόλα και ο πιο εύσωμος την μικρότερη.
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία, πιθανώς στην περιοχή της Γεωργίας και Παρασκευή 23 Απριλίου μαρτύρησε με αποκεφαλισμό. Θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Δημοφιλής Άγιος σε όλα τα Χριστιανικά Δόγματα ακόμη και για τους Μουσουλμάνους.
Σημαντικό έθιμο των Θρακιωτών που σχετίζεται με την εορτή, είναι το Κουρμπάνι, η τελετουργική σφαγή ζώων και διανομή του κρέατος σε κοινή εστίαση. Διατηρώντας ένα άλλο έθιμο την παραμονή της εορτής μαζεύουν από τα χωράφια τσουκνίδες και τις βάζουν στην πόρτα του σπιτιού, γιατί «τη νύχτα λένε πως βγαίνει το «τζάντι» (= δαιμόνιο) και παίρνει το «ούρι» (= ευτυχία του σπιτιού)». Το όνομα Γεώργιος συνδυάζεται με το «γεώργιο», δηλαδή την καλλιέργεια και γι αυτό ανήμερα του αγίου Γεωργίου σε διάφορες περιοχές αγιάζουν τα χωράφια, ενώ στήνουν και χορούς.
Οι καβαλάρηδες του ‘Αη-Γιώργη είναι ένα έθιμο που έφεραν από την πατρίδα τους οι πρόσφυγες Μικρασιάτες από το Ανεμούριο, και αναβιώνει κάθε χρόνο στο χωριό, την παραμονή της εορτής του Αγίου.
Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το Δράκο και ως φορέας μιας μικρότερης, αλλά πάντα θείας δύναμης νικά, όπως ο Χριστός το Σατανά, ενώ επί Τουρκοκρατίας, ο Δράκος έπαιρνε τη μορφή του Τούρκου κατακτητή. Ο Άη Γιώργης αποτελούσε προστάτη του υπόδουλου Έλληνα αλλά κι «οπλαρχηγό- άγιο» των επαναστατημένων αγωνιστών.
Από τη Μικρά Ασία προέρχεται και το μαρμαρινό δίστιχο:
Στης σαντάλας μας ντη γκάγκα, Άη-Γιώργης με ντη χάρμπα.