29 Μάη 1453 εάλω η Πόλις. 29 Μάη 2022, ακριβώς 100 χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή Εάλω η Καλαμαριά, από τον κόσμο που πήγε για να δει από κοντά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Συγκινημένος μίλησε στην πλατεία προσφυγικού Ελληνισμού για τον τόπο υποδοχής των προσφύγων, που έφταναν με τα πλοία. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι ξεκίνησε με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. Αφηγητής ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός. Στην πρώτη εκτέλεση του Επικού Αφιερώματος «Πόλις των Πόλεων» συμμετείχε και η Νεανική Χορωδία Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς. Και ως είθισται τελευταία η βραδιά έκλεισε με πυροτεχνήματα. Σύμφωνα με την αγαπημένη μου έκφραση των τελευταίων ημερών ήμουν κι εγώ εκεί ανάμεσα στο πλήθος. Παρατήρησα ότι ελάχιστοι μπορούσαν να χειροκροτήσουν όταν φάνηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η πράξη αυτή χρειάζεται και τα δυο χέρια, αλλά οι περισσότεροι τα χρησιμοποιούσαν για να κρατήσουν το κινητό τους και να αποθανατίσουν κάθε στιγμιότυπο. Είτε για να το θυμούνται στο μέλλον είτε να το αναρτήσουν, τονίζοντας κι αυτοί το «Ήμουν κι Εγώ Εκεί». Ο καιρός τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στο Άγιο όρος έκανε τα τερτίπια του, ως προοικονομία για την επερχόμενη έκθεση βιβλίου στην παραλία, με αποτέλεσμα οι εκδηλώσεις να καθυστερήσουν πάνω από δυο ώρες.
Το πρώτο μου ανάγνωσμα ως μικρό παιδί για την Πόλη ήταν δυο τεύχη αφιερωμένα στο Βυζάντιο και ακόμη και χθες το απόγευμα στην Καλαμαριά ήρθαν στη μνήμη μου κάποιες λεπτομέρειες. Το «Ήμουν κι Εγώ Εκεί» ήταν σειρά βιβλίων για νέους και παιδιά που έγραψε η Γεωργία Ταρσούλη. Τα χαρτόδετα βιβλία με την πλούσια εικονογράφηση διανέμονταν ως προσφορά της εταιρίας ΒΙΑΝΙΛ Α.Ε., μέσω του απορρυπαντικού ROL και η διανομή τους ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1964.
Θυμάμαι ότι τα διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον και περίμενα με αγωνία το επόμενο. Πιθανόν τότε να συνειδητοποίησα ότι ένας από τους στόχους της ζωής μου θα ήταν να ταξιδεύω και να γνωρίζω πολιτισμούς και την Ιστορία κάθε τόπου. Σίγουρα τότε ξύπνησε το ενδιαφέρον μου για την Φυσική και την Χημεία. Δεν καταλάβαινα τι ήταν το ισότοπο, αλλά εντυπωσιάστηκα με την σκανταλιά του ήρωα. Ο Άλκης, ο κεντρικός ήρωας των βιβλίων εξαιτίας πειραμάτων του θείου του, ο οποίος ήταν ειδικός στην ραδιοχρονολόγηση μεταφερόταν στο παρελθόν, όπου ζούσε από κοντά σημαντικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Μέσα από τις περιπέτειες του Άλκη οι αναγνώστες έρχονταν σε επαφή με την ιστορία και συνέλεγαν σημαντικές πληροφορίες για ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα. Το «Ήμουν κι Εγώ Εκεί» περιγράφει μέσα σε οχτώ τεύχη τις περιπέτειες του 15άχρονου που έχει αδυναμία στον θείο Πέτρο, που ήταν πυρηνικός επιστήμονας. Τον επισκεπτόταν στο εργαστήριό του που έκανε πειράματα με τον άνθρακα 14. Όταν το υλικό πέφτει κάτω και σκορπίζει ο θείος Πέτρος ζητάει από τον Άλκη να πλύνει τα χέρια του, όμως εκείνος αντί να τον ακούσει γλείφει τα δάχτυλά του και νιώθει μια γλυκιά ζάλη. Και έτσι ξεκινά την περιπλάνησή του στον δικό του χωροχρόνο όχι αυτόν του Minkowski με τον οποίο ασχολήθηκα ως δευτεροετής φοιτήτρια. Συγκεκριμένα στην Αίγυπτο των Φαραώ με τους σκλάβους να μεταφέρουν τις πέτρες για το χτίσιμο των Πυραμίδων πάνω σε κορμούς δέντρων, τη μινωική Κρήτη με τα ταυροκαθάψια, στους Αζτέκους την εποχή της αποικιοκρατίας του Κορτές, στους Ούννους του φοβερού Αττίλα, στην αρχαία Βαβυλώνα με τους φανταστικούς κήπους, στις εκστρατείες των στρατιών του Αννίβα και στο Βυζάντιο του Ηράκλειου (δύο τεύχη) με το τη υπερμάχω στρατηγώ.