Στο πλάι των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων της δεκαετίας του ’60 και ’70, η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε πιο τυχερή από πολλές μεταγενέστερες ηθοποιούς που χάθηκαν σε μια καλλιτεχνική ή πολιτική ερημιά
ΗωΜάρθα Καραγιάννη , έστω με τον θάνατό της, ξαναθέτει το ερώτημα: Γιατί αγαπάμε τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο; Πιθανόν γιατί μας εξασφαλίζει ένα είδος ισοβιότητας, αφού, αγκιστρωμένοι στην παλαιότητά του, μεταθέτουμε το δικό μας τέλος. Ισως γιατί μας απομακρύνει από το αποκρουστικό πρόσωπο της πραγματικότητας. Της πραγματικής και όχι φιλμικής πραγματικότητας. Σημερινές, εξαιρετικές, ελληνικές ταινίες δυστυχώς δεν αγκαλιάζονται μαζικά από το κοινό. Φταίνε οι συνδρομητικές πλατφόρμες ή το τραύμα της πρωτοπορίας του… (Πηγή: www.in.gr)