(Πηγή: www.in.gr)
Ως παιδί, η Turczan άκουγε με προσοχή τις ιστορίες του παππού της για τη χώρα από την οποία είχε φύγει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Όλη η οικογένειά μου ήταν παραμυθάδες», λέει η Turczan, «και δημιουργούσαν ζωντανές περιγραφές της ζωής που είχαν αφήσει πίσω τους. Αλλά του παππού μου ήταν οι πιο ζωντανές».
Της διηγήθηκε πώς είχε τραυματιστεί πολεμώντας τους Μπολσεβίκους, πώς ο αδελφός του είχε πεθάνει από τύφο κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και πώς έφτασε στις ΗΠΑ, αφήνοντας πίσω τους γονείς και τα αδέλφια του. Καθώς μιλούσε, συχνά σχεδίαζε τις αναμνήσεις των χαμένων μελών της οικογένειάς του σε κομματάκια… Πηγή