(Πηγή: www.tanea.gr)
Κάπως έτσι μοιάζει η ανθρώπινη ιστορία. Εκατομμύρια χρόνια πέρασαν. Κατακλυσμοί έγιναν. Σε όλες τις θρησκείες αναφέρονται. Αλλάζει η ονομασία. Νώε, Δευκαλίων. Και απ’ αυτούς νέες στεριές και θάλασσες. Νέα έθνη. Νέα κράτη. Νέες θρησκείες. Νέοι πολιτισμοί. Η μνήμη εξασθενεί. Δεν τα χωράει όλα. Η ιστορία χάνεται στα βάθη χιλιετιών. Αποσυναρμολόγηση και συναρμολόγηση με βάση τα διασωθέντα υλικά. Γραπτά αλλά κυρίως προφορικά. Με τον λόγο. Κατά προσέγγιση πάντα. Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι: Ο παράγων άνθρωπος, ικανός για το καλύτερο ή το χειρότερο. Πρωταγωνιστεί. Διαμορφώνει το τοπίο. Κι όλο δημιουργεί. Θαυμάζει τον εαυτό του. Και δικαίως. Ατελής όμως η φύση… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)