(Πηγή: www.enikos.gr)
“Στην σατιρική επιθεώρηση, η σάτιρα είναι διεισδυτική, ανελέητη και δεν έχει κανένα συντηρητικό φραγμό. Δηλαδή δεν εμποδίζεται παρά μόνο από τους κανόνες της ηθικής που διέπουν όλους τους σπουδαίους καλλιτέχνες. Από τον Αριστοφάνη διδαχτήκαμε ότι μπορεί να λέγονται τα πάντα. Να χρησιμοποιούνται όλες οι λέξεις της ελληνικής γλώσσας και να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους, όπως τα μιλάει ο λαός. Η σάτιρα διατηρεί στο ακέραιο τη γλώσσα όλων των ανθρώπων, είναι θεματοφύλακας, πρώτα από όλα, της γλώσσας των πολλών ανθρώπων γιατί ουσιαστικά η άρχουσα τάξη, μέσω των δημοσιογράφων, προσπαθεί να επιβάλλει μία γλώσσα όπως αυτοί την θέλουν ενώ… Πηγή (Πηγή: www.enikos.gr)