(Πηγή: www.tanea.gr)
«Θα αναρωτιόταν κανείς ποια είναι τα κοινά σημεία ανάμεσα στην τέχνη του φωτεινού αυτοσχεδιασμού του ενός και την αίσθηση της τραγικότητας, που φτάνει έως τον παροξυσμό, εκείνης. Μια βραδιά της περασμένης χρονιάς, στα πόδια της Ακρόπολης, οι μελωδίες του Lloyd συνάντησαν τη μουσική της Φαραντούρη και το αποτέλεσμα ήταν μια έκρηξη έντασης, ευφυΐας και συναισθήματος. Ηταν άραγε τζαζ; Τραγούδι; Οπερα; Ρεμπέτικο; Τι σημασία έχει… Οταν σ’ αυτή τη χώρα, η οποία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, προκύπτει ένα τέτοιο είδος θείας λειτουργίας για μια χαοτική εποχή, τότε αυτό το μουσικό γεγονός αξίζει τον αιώνιο σεβασμό μας». Αυτό είναι ένα μέρος… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)