(Πηγή: www.tanea.gr)
Το ομολογεί ο ίδιος, οπότε «αμαρτία» ομολογημένη γίνεται κτήμα κοινό: αυτό που λέμε «Σαββόπουλος» δεν υπάρχει. Με δικά του λόγια: «Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια. Ο τύπος με τα στρογγυλά γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες».
Κι εμείς, που ψάχναμε πάντοτε έναν Σαββόπουλο αληθινό; Αυτή είναι η δική μας «αμαρτία»: που μπαινοβγαίναμε στην προσωπική μυθολογία του τραγουδοποιού σαν να επρόκειτο για θέσφατο.
Ο Σαββόπουλος δεν ήταν εντέλει αληθινός – και ευτυχώς. Αληθινό ήταν το πολλαπλό του είδωλο. Τα προσωπεία με τα οποία… Πηγή