Σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ ισχυρός ούτε πολύ αδύναμος. Διότι, αν είναι πολύ ισχυρός, θα διεκδικεί έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία λήψης των πολιτικών αποφάσεων, λειτουργώντας στην πράξη ως ένας ημιπροεδρικός Πρόεδρος και όχι ως Πρόεδρος μιας Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Ενώ, αν είναι πολύ αδύναμος, θα λειτουργεί ως απλός διεκπεραιωτής της βούλησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, περιοριζόμενος σε έναν διακοσμητικό ρόλο, δηλαδή θα ήταν τελικά ένα περιττό συνταγματικό όργανο.
Το Σύνταγμα του 1975 εξόπλισε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με ισχυρές πολιτικές εξουσίες που του παρείχαν τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως παράγων πολιτικών ανακατατάξεων: παύση… (Πηγή: www.tanea.gr)