(Πηγή: www.tanea.gr)
Η συνηθέστερη εικόνα που έχουμε για το έργο του Φραντς Κάφκα είναι αυτή ενός σύμπαντος όπου το άτομο νιώθει εντελώς αδύναμο να αναμετρηθεί με μια εξουσία παντοδύναμη και απροσδιόριστη, έναν χώρο αγωνίας, μια διαρκή αλληγορία για έναν κόσμο όπου απρόσωπες δυνάμεις καθιστούν τον άνθρωπο ολοένα και πιο αδύναμο, αντιμέτωπο τελικά με μια συνθήκη εγκλεισμού ακόμη και χωρίς ορατά τείχη. Ο κόσμος του Κάφκα, αυτός που χρησιμοποιούμε ακόμη και στη δημοσιογραφική ιδιόλεκτο ως μια κοινοτοπία για την περιγραφή του παραλόγου, φαντάζει εγγενώς καταθλιπτικός. Και όμως έχουμε πλήθος μαρτυρίες για το πώς ο ίδιος ο Κάφκα, σε αναγνώσεις των έργων του, γελούσε… Πηγή