Καλό μήνα. 1η Οκτωβρίου σήμερα, «Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων», γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία». Καθιερώθηκε το 1990 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να αποτίσει φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει επίσης τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν. Ο όρος ηλικιωμένος αντιπροσωπεύει ανθρώπους άνω των 65 ετών, ενώ κατά τον Π.Ο.Υ. άνω των 70 ετών. Και φυσικό είναι να αναρωτιέμαι, ΠΟΥ με τοποθετούν; Είμαι ή όχι ηλικιωμένη; Είχα ακούσει για τιμημένα γηρατειά, αλλά όταν συνταξιοδοτήθηκα μάλλον ατιμούλικη ήταν η σύνταξη που έλαβα. Μου τηλεφώνησε μια φίλη να πάω σε πάρτυ που οργανώνει για τα seventies. Έκλεισα το τηλέφωνο με την απορία που δεν τόλμησα να ξεστομίσω. Εννοεί την δεκαετία, ή σκέφτηκε πάρτη την Βασιλική που πλησιάζει τα εβδομήντα; Θα μου πείτε τυχερός αριθμός το 7. Θα σας απαντήσω με την γνωστή φράση που έλεγαν τα παιδιά μας, όταν με αγωνία τα ρωτούσαμε πως τα πήγαν στις εξετάσεις «Θα δείξει». «Θα έχει και μουσική για μας», μου τόνισε. Για να χορέψουμε όσες μπορούμε, ή για να υπάρχει μουσική υπόκρουση, όταν θα συζητάμε για χάπια, εξετάσεις κλπ. Αυτό πάλι, να θέλεις να σημειώσεις υψηλή βαθμολογία στις εξετάσεις όταν είσαι νέα και όταν γεράσεις να χτυπούν τιμές ρεκόρ οι ιατρικές εξετάσεις! Όταν είσαι νέος ντρέπεσαι να δείξεις τον έλεγχο στους γονείς, μήπως και σου κόψουν την έξοδο, ενώ όταν μεγαλώσεις τα αποτελέσματα στους γιατρούς, που έχουν την τάση να σου κόψουν, ότι εσύ θεωρείς απόλαυση.
-Καπνίζετε;
-Τελευταία φορά στις τουαλέτες και με απέβαλαν από το σχολείο.
-Πίνετε;
– Όχι μετά το τελευταίο αλκοτέστ.
-Τρώτε όμως ε;
-Η μόνη απόλαυση που μου έμεινε.
-Φαντάζομαι και ζάχαρη.
-Νομίζω ότι δεν είναι αυτή η απαγορευμένη λευκή ουσία. Εξάλλου η ζωή πρέπει να είναι γλυκιά. Το άσπρο είναι ωραίο χρώμα και γι αυτό ασπρίζουν και τα μαλλιά μας.
-Εγώ βλέπω ότι είστε ξανθιά.
-Ναι έχετε δίκαιο, γι αυτό δεν πολυκαταλαβαίνω αυτά που μου λέτε.
Κάλλιο πέντε και στο χέρι, στην Ελλάδα λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και των χαμηλών δεικτών γονιμότητας, περισσότερα από ένα στα πέντε άτομα είναι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πριν από πολλά χρόνια όταν για πρώτη φορά ένας ορθοπεδικός μας μίλησε στη Θεσσαλονίκη για την οστεοπόρωση, ο τίτλος της ομιλίας του ήταν «Προβλήματα στη δεύτερη ηλικία». Αν έλεγε στην τρίτη, θα υπήρχε άραγε τέτοια προσέλευση; Πολλά τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας και δεν αναφέρομαι μόνο σε θέματα υγείας. Στην 5G εποχή οι της 3G δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν, με τον ψηφιακό αποκλεισμό των ενηλίκων να λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όταν κάποιος ηλικιωμένος έχει γενέθλια, δεν του ευχόμαστε να τα εκατοστήσει, αλλά να τα χιλιάσει. Ειδάλλως θα ήταν σαν να ευχόμαστε στην Ελισάβετ να ζήσει άλλα 4 χρόνια μόνο. Δυστυχώς στο παρά ένα έφυγε χθες ο Ζάχος Χατζηφωτίου. Πολέμησε στα νιάτα του από 17 ετών, πρώτα στην Αίγυπτο και μετά στο Ρίμινι, όπου πήρε και παράσημο. Στην συνέχεια ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις της οικογένειάς του και την ναυτιλία, ενώ ήταν ένας πραγματικός μπον βιβέρ. Όταν οι περισσότεροι Έλληνες δεν είχαν ούτε ρόδα, αυτός κυκλοφορούσε με μια απίθανη Alfa Romeo. Διέθετε καυστικό χιούμορ και σχολίαζε την επικαιρότητα ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και αργότερα στην τηλεόραση. Πάντα κομψότατος με τα χαρακτηριστικά γυαλιά, τα έλεγε τσεκουράτα στην 5λεπτη εκπομπή του, ενώ έκανε και πέντε γάμους. Στο περιοδικό Ταχυδρόμος έγραφε την κοσμική στήλη «Ίακχος». Κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Ίακχος είναι επίθετο του θεού Διόνυσου και ειδικότερα αποτελεί την θεότητα που οδηγεί την πορεία των μυημένων προς τα Ελευσίνια Μυστήρια. Μυούσε τους αναγνώστες του στην κοσμική ζωή και επέλεγε με προσοχή τις φωτογραφίες που αναρτούσε. Στην εποχή του facebook όλοι πλέον έχουμε τη δυνατότητα να αναρτήσουμε τη φωτογραφία μας από κάποιο event, χωρίς να εξαιρούνται φυσικά οι παρούσες, για να μας δουν οι εκατοντάδες διαδικτυακοί φίλοι μας. Αν και δεν υπήρχε τότε ο όρος influencer να αποδοθεί στον Ζάχο Χατζηφωτίου, ασκούσε επιρροή στα τεκταινόμενα της εποχής του με όσα έγραφε.
«Γράψτο όπως το λέω», ήταν μια σειρά από εξαιρετικά χρονογραφήματα που είχε γράψει ο Φρέντυ Γερμανός με αφορμή συνέντευξη που του είχε δώσει ο Σταμάτης Κόκοτας κατά τη διάρκεια της οποίας ο τραγουδιστής επαναλάμβανε συνεχώς την φράση αυτή. Ο Σταμάτης Κόκοτας, που έφυγε χθες σε ηλικία 85 ετών, με τη θαυμάσια φωνή του μας ταξίδευε μελωδικά. Είχε άριστη σχέση με τον Αριστοτέλη Ωνάση που του ζητούσε να τραγουδάει για τους διάσημους καλεσμένους του, με την Μαρία Κάλλας να σχολιάζει «τι γλυκά που τραγουδάς Σταμάτη».
Τον τελευταίο καιρό ένας ένας οι μεγάλοι της εποχής μας φεύγουν. Θυμάμαι τον Αλέκο Σακελλάριο που έλεγε ότι αισθάνεται ηλικιωμένος γιατί σχεδόν όλοι οι φίλοι του είναι πια συγχωρεμένοι. Σχολίαζε με το αξέχαστο χιούμορ του ότι, όταν ήταν μικρός, οι δάσκαλοί του δεν του συγχωρούσαν που ήταν κακός και ζωηρός μαθητής και μάλιστα τον είχαν ως παράδειγμα προς αποφυγήν, λέγοντας στους υπόλοιπους μαθητές: «Τον νου σας μην τυχόν γίνετε σαν τον Σακελλάριο»! Αλήθεια ποιος μπόρεσε να γίνει σαν κι αυτόν, να του μοιάσει και να γράφει αριστουργήματα ακόμα και σε μεγάλη ηλικία για να μας χαρίσει το καλύτερο φάρμακο για την τρίτη ηλικία το αυθόρμητο γέλιο;