(Πηγή: www.athensvoice.gr)
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, τα παιδιά μας γέμισαν αγκαλιές και μας κοιτούσαν στα μάτια ρωτώντας πότε θα ξανάρθουμε. Έτρεχαν για δεκάδες μέτρα πίσω από το αυτοκίνητο χαιρετώντας μας ως δείγμα ευγνωμοσύνης που ήρθαμε να τους δούμε. Καθώς το Σοφό ξεμάκραινε, νιώθαμε λίγο πιο σοφοί. Καταλάβαμε ότι όσα θεωρούμε εμείς δεδομένα, για άλλους δεν είναι. Συνειδητοποιήσαμε ότι είναι ακατόρθωτο για ένα παιδί να ξεφύγει από αυτή τη ζωή όταν δεν έχει άλλες προσλαμβάνουσες και κάποιο υγειές πρότυπο. Το μέλλον του μέσα σε αυτή την κλειστή κοινωνία είναι προκαθορισμένο, όσο καλής πάστας άνθρωπος και να είναι. Προσπαθήσαμε να φανταστούμε πώς… Πηγή (Πηγή: www.athensvoice.gr)