(Πηγή: www.tanea.gr)
«Θα μας αρνηθείτε για τρίτη χρονιά;» διαμαρτυρήθηκε από το τηλέφωνο. «Τόσο πολυάσχολος είστε πια;».
Αισθάνθηκα ξάφνου τσιγγούνης με τον χρόνο μου. Ψηλομύτης. Ψωνάρα. Μετάνιωσα για τις δικαιολογίες που είχα προβάλει πέρυσι και πρόπερσι. Τι θα μου κόστιζε, στο κάτω – κάτω, να συμμετάσχω στην κριτική επιτροπή ενός διαγωνισμού μαθητικής ποίησης; Κέρδος θα είχα, ψυχικό, εάν έσκυβα πάνω από γραπτά των εφήβων, εάν κοίταζα κλεφτά μες στις καρδιές τους. Κι εγώ δεν έγραφα στίχους στο σχολείο – ασυναίσθητα μιμούμενος πότε τον Καβάφη, πότε τον Εμπειρίκο; Πώς θα μου φαινόταν τότε εάν μάθαινα πως κάποιος δεν καταδεχόταν να τους ρίξει μια ματιά; Οτι… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)