(Πηγή: www.tanea.gr)
Κοίτα τώρα κάτι τερτίπια που κάνει η γλώσσα. Η λέξη «είδωλο» σημαίνει, κατ’ αρχάς, ομοίωμα αλλά που είναι, συγχρόνως, και αντικείμενο λατρείας. Λόγω αυτής της ερμηνείας σημαίνει και εκείνον που χαίρει μεγάλης αγάπης και θαυμασμού από τον κόσμο. Τον, ας τον πούμε, σταρ. Το είδωλό μας όμως είναι και αυτό που αντικρίζουμε στον καθρέφτη, η εικόνα μας. Και κάπου εκεί ανιχνεύω εγώ τη σύνδεση ανάμεσα σε αυτόν που θαυμάζουμε και στον εαυτό μας. Είναι ένα είδος προβολής που δεν ανταποκρίνεται όμως στην αλήθεια. Αυτός που έχουμε «ανεβάσει» στο βάθρο του ειδώλου, κάπου στο βάθος του μυαλού μας, πιστεύουμε ότι είναι… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)