(Πηγή: www.tanea.gr)
Ακόμα και ο λιγότερο νοήμων και ο περισσότερο αφελής ή έστω καλοπροαίρετος, θα αδυνατούσε να αναγνωρίσει την εξέλιξη στο πνευματικό, ηθικό και κοινωνικό επίπεδο τουλάχιστον, ως κάτι που σημειώνεται χωρίς σκαμπανεβάσματα και μάλιστα τόσο εντυπωσιακά ώστε ένας ακόμη και στοιχειώδης προβληματισμός να γίνεται όχι μόνον αναπόφευκτος, αλλά και καθημερινός, συνεχής. Καθώς περισσότερα είναι τα «θέματα» που γι’ αυτά έχεις να μελαγχολείς ή να θλίβεσαι παρά να χαίρεσαι και να καμαρώνεις.
Εστω και αν ελάχιστοι στο σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας, ή ολόκληρης της ανθρωπότητας, έχουν την διάθεση να μοιράζονται, φαινομενικά τουλάχιστον, τη μελαγχολία και τη θλίψη αυτή, υποψιάζεται κανείς τη συνθήκη… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)