(Πηγή: www.tanea.gr)
«Φόρος στη ζάχαρη», «φόρος λίπους», «φόροι αμαρτίας»… Οποια ονομασία κι αν διαλέξει κανείς, πρόκειται για ένα φοροεισπρακτικό μέτρο που όμως η επιστημονική κοινότητα το διαχωρίζει από το πεδίο της αμιγούς φορολογικής αν όχι φορολαγνικής πολιτικής.
Αντιθέτως, έχει καθιερωθεί ως εργαλείο προάσπισης της δημόσιας υγείας, λειτουργώντας ως αντικίνητρο για την εκτέλεση ενός προμελετημένου εγκλήματος – όπως είναι η υιοθέτηση ανθυγιεινών συμπεριφορών – κατά της υγείας (μας).
Κι αν για ορισμένους ισοδυναμούν με ένα επιπλέον δίχτυ προστασίας ώστε οι πολίτες να μην… ολισθαίνουν προς βλαβερές αγοραστικές επιλογές, μήπως στην πράξη αμβλύνουν την αγοραστική ανισότητα αδειάζοντας κατά συνέπεια τα καλάθια των οικονομικά πιο αδύναμων πολιτών;