“Ποιος μπορεί να το πιστέψει”. Πολλοί τραγουδιστές της γενιάς μας αποχαιρέτησαν σήμερα τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, σιγοψιθυρίζοντας ίσως, το¨ξέρω κάποτε θα φύγεις, θα χαθείς σαν ένα όνειρο,…μην σταματήσεις να γελάς”. Κανείς δεν υπάκουσε στην τελευταία φράση του τραγουδιού του, μια που το γέλιο είχε ήδη παγώσει στην δυσάρεστη είδηση του θανάτου του. Τραγουδιστής αλλά και συνθέτης κατ΄αρχήν του συγκροτήματος Poll, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες για την προσωπική του ζωή, είχε τη δική του λάμψη στο χώρο του τραγουδιού. Συνέθεσε τη μουσική της Λάμψης, του μακροβιότερου σήριαλ της Ελληνικής τηλεόρασης. Ντουέτο με την Μαριάννα Τόλη θα τραγουδούν ψηλά το μάθημα σολφέζ. Πανηγυρίσαμε που πήραμε αρκετούς ντουζ πόιντς και δεν μείναμε στα κρύα του ντουζ, συγγνώμη του λουτρού, εκείνη τη χρονιά στη Γιουροβίζιον. Μαζί με τον Πασχάλη και την Μπέσσυ κατέλαβαν την πέμπτη θέση, πρωτοφανής επιτυχία τότε για τη χώρα μας. Κάλλιο πέντε και στο χέρι, με τραγούδι που θύμιζε το πεντάγραμμο, όπως και να έχει πανηγυρίσαμε όλοι. Και οι 4 ήταν υπέροχοι: η αξέχαστη και αξεπέραστη φωνητικά Μαριάννα, ο Πασχάλης, που είχε τον “τρόπο” του, η ταλαντούχα στη “μεγάλη στιγμή” και “ποιο δυνατά” από όλους Μπέσσυ και ο Ελληνοβρετανός χαμηλών τόνων Ρόμπερτ.“Μίλα μου”, ίσως να του φώναζαν οι δικοί του, αλλά πλέον δεν τους απαντά. Εξάλλου είχε δώσει σε όλους μας την καλύτερη συμβουλή:”Άνθρωπε αγάπα”!