Η κυριαρχία – εδώ και δεκαετίες – της επικοινωνίας στην πολιτική και η υποκατάσταση του προγράμματος από το «αφήγημα», έχει οδηγήσει στην αλαζονική πεποίθηση ότι στα δύσκολα αρκεί η ικανότητα «ελέγχου του αφηγήματος» και η «αλλαγή της ατζέντας». Παραβλέποντας ότι οι άνθρωποι δεν ζουν σε ένα περιβάλλον επικοινωνίας αλλά και σε μια καθημερινότητα που γεννά συγκεκριμένες αξιώσεις για αξιοπρεπή διαβίωση, κατοχυρωμένη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία και το περιβάλλον, αλλά και για εξασφάλιση από το κράτος και όποιον το διαχειρίζεται ότι κάποια πράγματα λειτουργούν με ασφάλεια, πρωτίστως τα ενεργειακά, τηλεπικοινωνιακά και μεταφορικά δίκτυα.
Η τραγωδία στα Τέμπη… (Πηγή: www.tanea.gr)