(Πηγή: www.in.gr)
Η ρητορική και οπτική του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», όπως κυριάρχησαν από τις αρχές του αιώνα μας, φάνηκε να προσφέρουν μια ορισμένη σαφήνεια στην πρόσληψη και ερμηνεία του κόσμου, ορίζοντας μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο κακό και στο καλό, αυτό που είναι αποδεκτό και αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως απειλή.
Βεβαίως, είχε ένα τίμημα που ήταν ακριβώς ότι παρέβλεπε ότι δεν υπήρχαν μόνο «απειλές», αλλά και προβλήματα. Μεγάλα, σύνθετα, δισεπίλυτα αλλά σίγουρα προβλήματα. Δηλαδή, πεδία αντιμαχόμενων αιτημάτων, ανεκπλήρωτων συλλογικών προσδοκιών, αδικιών που αναμένουν διόρθωση, ζητημάτων εθνικής συγκρότησης και ορίων κυριαρχίας. Με αποτέλεσμα η προσπάθεια αντιμετώπισης της όποιας απειλής να καταλήγει… Πηγή (Πηγή: www.in.gr)