(Πηγή: www.tanea.gr)
Η εκκλησία ήταν γεμάτη. Καθώς έπεφτε το απογευματινό φως περνώντας από τα πλαϊνά παράθυρα, χρύσιζαν τα μαλλιά των καθισμένων (παιδικές μπούκλες, αθηναϊκές κομμώσεις, πανκ υπερπαραγωγές και σεβάσμια λευκά), χρύσιζαν τα δοξάρια των βιολιών και βιολοντσέλων. Σαν να χρύσιζε και η ίδια η μουσική.
Πώς βρεθήκαμε όλοι εμείς εκεί; Απ’ έξω η κίνηση μαινόταν, τα τεράστια πούλμαν ξέβραζαν τους τουρίστες σε κάθε γωνία (τι είναι εδώ; Πότε θα φάμε; Ποιος ήταν ο Αδριανός, είπαμε;), κάπου πιο πάνω είχαν κλείσει έναν δρόμο. Απ’ έξω είχαμε αφήσει την εξωφρενική τιμή του οβελία και τον προεκλογικό αγώνα μας για την Ευρώπη που όλοι στηρίζουμε, φαίνεται,… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)