(Πηγή: www.tanea.gr)
Μήνες είχα να περάσω απ’ τον Μπιντέ. Ετσι λέγαμε πριν από χρόνια την Πλατεία Κολωνακίου. Λόγω σχήματος. Μπιντέ. Ηταν, βλέπεις, και η εποχή, εκεί ανάμεσα ’55 με δικτατορία, που το εν λόγω ψευτοπορσελάνινο αντικείμενο ήταν απαραίτητο στο μπάνιο κάθε νεοεγειρόμενης πολυκατοικίας Αθηνών και περιχώρων. Μπορεί το λουτρό να σε χώραγε μόνο όρθιο ή καθιστό, και δη στη λεκάνη, αλλά ο μπιντές, μπιντές. Θυμάμαι, είχε γράψει μερικά έξοχα διηγήματα ο Μάριος Χάκας με τίτλο «Ο μπιντές». Οπως και να το δεις, ο μπιντές ήταν ο σταρ της εποχής.
Αυτός και τα οφίς. Πολλά οφίς. Τα οφίς τώρα, για να μαθαίνουν οι μικροί… Πηγή (Πηγή: www.tanea.gr)