(Πηγή: www.voria.gr)
«Ξέρω ότι γεννήθηκα θνητός, πλάσμα μιας μόνο μέρας. Μα όταν σκέφτομαι τις περιστροφικές ελικοειδείς τροχιές των άστρων, τα πόδια μου δεν αγγίζουν πλέον τη γη, ευωχούμαι μαζί με το Δία, απολαμβάνω την αμβροσία και τρέφομαι ακριβώς όπως οι θεοί».
Ο έναστρος ουρανός γοήτευσε, αλλά και τρόμαζε τους ανθρώπους κατά την Ύστερη Αρχαιότητα (3ος – 7ος αι. μ.Χ.). Η κίνηση των πλανητών και τα λαμπερά αστέρια που φώτιζαν το σκοτάδι και εξαφανίζονταν το πρωί ασκούσαν μια ιδιαίτερη επίδραση στους ανθρώπους και στους πρώτους επιστήμονες. Πώς ήταν η διάταξή τους στην απεραντοσύνη του σύμπαντος; Κινούνταν και πώς; Κυρίως όμως γιατί και πόσο αυτό… Πηγή (Πηγή: www.voria.gr)