Ο Βλάσσης Μπονάτσος και η αιώνια γοητεία της ύπαρξής του

«Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δε χασμουριόνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται , καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά». Η κλασική, πλέον, φράση από το αριστούργημα «Στον Δρόμο» του Τζακ Κέρουακ έρχεται σχεδόν αυτόματα στο μυαλό με το άκουσμα του ονόματος του Βλάσση Μπονάτσου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 14 Οκτωβρίου του 2004, στα 55 του.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ένα ζωηρό και εντυπωσιακό αγόρι επέστρεψε από την Αμερική… (Πηγή: www.in.gr)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.