Οι περισσότερες προσπάθειες ριζοσπαστικής αναμέτρησης με την επικείμενη κλιματική καταστροφή συνήθως καταλήγουν σε μια παραλλαγή έκκλησης για «από-ανάπτυξη» που συνδυάζεται με ένα είδος ζωής που χαρακτηρίζεται από μια σχεδόν καταναγκαστική λιτότητα. Συχνά αυτό συνδυάζεται με μια ιδιότυπη ενοχή για οτιδήποτε σχεδόν μπορεί να θεωρηθεί «απόλαυση», τουλάχιστον όπως την ορίσαμε στον 20ο αιώνα στην καταναλωτική της διάσταση. Είναι μια ζωή χωρίς αεροπορικά ταξίδια, αυτοκίνητο, αιρκοντίσιον, αγαπημένα σνακ και πιθανότατα το κόκκινο κρέας.
Η τοποθέτηση αυτή δεν είναι εντελώς αβάσιμη. Η πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα σε συνδυασμό με την ανάγκη εκτεταμένης αναδάσωση, μαζί με την επίγνωση της συμβολής της βιομηχανίας του… (Πηγή: www.in.gr)