Σε ολόκληρο το σύμπαν ισχύει ο νόμος της παγκοσμίου έλξης, στην ελληνική πραγματικότητα υπάρχουν δεκάδες νόμοι, αλλά και παραθυράκια για ελιγμούς ως προς την τήρησή στους. Και το σύμπαν των πρωινάδικων και όχι μόνον, πήρε φωτιά μαζί με το τσιγάρο του γνωστού ηθοποιού, που το άναψε λόγω της έλξης που αισθάνεται για την αγαπημένη του σύντροφο τραγουδίστρια. Εγώ προσωπικά δεν καπνίζω και πιθανόν δεν είμαι σε θέση να καταλάβω τους φανατικούς καπνιστές, ούτε είμαι θαμώνας νυχτερινών κέντρων. Δεν είναι όμως σπάνιο φαινόμενο με το που γεμίζει η πίστα με καπνογόνα εφέ πριν εμφανιστεί η φίρμα να έρχονται οι φιάλες και να ανάβουν πολλά τσιγάρα. Πριν μερικές δεκαετίες υπήρχε και η συνήθεια όταν ερχόταν στο τσακίρ κέφι, κοινώς στην κορύφωση του γλεντιού να παραγγέλνουν φούσκες, μπαλόνια όχι αυτές του χρηματιστηρίου που έσκασαν αργότερα και να τις σκάζουν με το αναμμένο τσιγάρο για να κάνουν μπαμ. Εκρηκτική κατάσταση υπήρχε με το σπάσιμο των πιάτων, με το ουίσκυ που έριχναν στην πίστα και το άναβαν με το τσιγάρο η με αναπτήρα Καρτιέ για να πάρει φωτιά η πίστα πριν σηκωθούν να χορέψουν την παραγγελιά! Μεγαλώσαμε σε μια εποχή που ακόμη και στα κόμικς με τον Λούκυ Λουκ υπήρχε το τσιγάρο. Οι ηθοποιοί στη μεγάλη οθόνη κάπνιζαν σχεδόν σε όλες τις ταινίες. Η Μελίνα και η Καρέζη με το τσιγάρο στο χέρι σιγοντάριζαν το φεμινιστικό κίνημα. Ο έφηβος κατά τα λεγόμενα γινόταν πραγματικός άντρας αν ξεκινούσε να καπνίζει. Το πακέτο των τσιγάρων χρησίμευε και σαν σημειωματάριο και πολλοί στίχοι τραγουδιών, ακόμη και νότες γράφτηκαν εκεί. Κάθε απογοητευμένος ερωτικά πριν κυλιστεί στα πατώματα, άναβε τσιγάρο. Πολύ συνηθισμένες ήταν οι εκφράσεις η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο και ένα τσιγάρο δρόμος είναι. Αποτελεί λύση το τσιγάρο; Είναι το πρώτο πράγμα που μας συμβουλεύουν οι γιατροί για να είμαστε γεροί, αν και έχω σοβαρές αμφιβολίες αν οι ίδιοι το έχουν κόψει. Βλαβερό είναι και το παθητικό κάπνισμα, πράγμα εντελώς άδικο γιατί πληρώνει ο παθών στην κυριολεξία αμαρτίες αλλωνών που έχουνε πάθη. Εδώ και αρκετά χρόνια ο αντικαπνιστικός νόμος εφαρμόζεται στις Ευρωπαϊκές χώρες, μέχρι που ήρθε και η σειρά μας. Τις πρώτες μέρες εφαρμογής, είχαμε πάει σε εστιατόριο και μαζί με τον κατάλογο μας έφεραν και ένα μικρό ωραιότατο ανθοδοχείο. Απόρησα γιατί ήταν σκέτο χωρίς ούτε ένα λουλούδι. Η φίλη μου φανατική καπνίστρια μπήκε στο νόημα αμέσως και έχω την εντύπωση ότι εκείνη την ημέρα κάπνισε και λίγο περισσότερο για να γεμίσει το βαζάκι. Μετά λίγες μέρες πήγαμε τέσσερα άτομα σε γνωστό ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης και στη διπλανή μεγάλη παρέα κάπνιζαν όλοι. Μάλιστα δύο απ’ αυτούς κάπνιζαν πούρα κρατώντας τα με τον γνωστό επιδεικτικό τρόπο, με τεντωμένα τα χέρια προς το γειτονικό τραπέζι. Πριν αρχίσουμε να λέμε χρησμούς από τον καπνό και τη μυρωδιά, κάποιος από ένα διπλανό τραπέζι φώναξε τον ιδιοκτήτη για να διαμαρτυρηθεί. Η απάντηση που εισέπραξε ήταν ότι είναι γνωστοί τακτικοί πελάτες και δεν μπορεί να τους στερήσει την απόλαυση. Πιστεύω όμως αν η συγκεκριμένη παρέα διασκέδαζε σε μαγαζί στην Γερμανία δεν θα τολμούσε κάτι παρόμοιο. Τελικά τις πταίει;